Eergisteren, 10 juli
Tiepmiep: Stamgast
Tentje open en ja hoor! Prachtig vliegweer, er wordt mooie termiek voorspelt, dussuh dat wordt knallen!
Iedereen gaat goedgemutst omhoog naar de Emberger en we wachten het goede moment af. En na wat geplas en kopjes koffie zijn de meeste vlieghongerige Teckels airborne!
Jan en Den Vloam vliegen richting Lienz; Daniel, Jeffrey en ik proberen het richting de oostkant richting de Stagor. Iedereen kon richting de 3000m boven zeeniveau oversteken richting hun doel.
Daniel heeft de Stagor succesvol weten te ronden en is weer op de camping geland, Jeffrey ronde de Stagor ook en startte de oversteek naar de Weissensee. Ikzelf kwam net onder de Stagortop aan en kon geen
goede bel meer vinden en ben in Steinfeld geland. Jeffrey zag mij landen en heeft de oversteek afgebroken en is naast mij geland. Den Vloam heeft zijn pentje in Oberdrauburg geland. Van de anderen ontbreekt mij enige informatie.
Jeffrey en ik zijn door Nathalie en Anita opgehaald en teruggebracht naar de camping. Daar zijn wij met een ijsje gaan zitten uitpuffen onder een boom (wederom weer enorm heet) terwijl Jeffrey en Anita
de camper klaarmaken om door te reizen naar zuid Frankrijk richting het paard. Nadat we de Opperteckel en Annie Schilder hebben uitgezwaaid, hebben we nog wat rondgelummeld en gezwommen. Daarna hebben we ons vol overgave op het avondeten gestort.
Het lijkt er morgen wel goed uit te zien, hopen dat ‘t goed wordt!
Gisteren, 11 juli, de dag van de finale!
Tiepmiep: alweer Stamgast
Met het openen van de tent blijkt dat het er weer fantastisch uitziet. Strak blauw!
Na de reguliere handelingen (eten, wassen, opruimen, weerberichtje bekijken, koffie drinken, enz), gaan we redelijk op tijd naar boven.
Het weerbericht vermeldt dat er een goede kans is op een behoorlijke overontwikkeling: dus rond half twaalf staat iedereen wel ergens op de Emberger. Iedereen is er redelijk snel uitgegaan en na enige tijd boven/bij de Emberger rondgevlogen te hebben ging iedereen snel achter elkaar richitng landing. Boven de Emberger begon zich namelijk al een behoorlijke bloemkoolwolk te ontwikkelen en ook elders in het dal groeiden wolken als kool. Na de landing het minste werk: het scherm inpakken met 35+ graden. Niet echt een feestje. Direct daarna is iedereen aan het middageten begonnen en hebben we de rest van de dag een beetje rondgelummeld op de camping, zijn een aantal wezen zwemmen in het meertje,
en hebben we het weer en het landingsterrein in de gaten gehouden.
Rond een uurtje of 4 zet de overontwikkeling echt door, en voor we het weten zitten we midden in een moezonachtige bui.
Na twintig minuten staat een deel van de camping blank en wordt een deel van de campeerders voorzien van een prive zwembad.
De Laffe Teckels staan op de hogere plekken en hebben weinig tot geen waterschade, dus terwijl een deel van de camping zich bezighoud met waterstaatkundige werken, frissen wij
ons op voor de grote finale tussen Spanje en Nederland. Hier op de camping staat een grote tent die voorzien is van een groot scherm, erg gezellig!
En dat was maar goed ook, want de wedstrijd heeft soms weinig met voetbal te maken, meer met karate, boxen, stijldansen en rugby.
Maar goed, na de verlenging trekken we aan het kortste eind en druipen we half bezopen af richting onze tenten.
Vandaag, 12 juli
Tiepmiep: herhaling > Stamgast
Tijdens het wakker worden bleek de moezonperiode er weer op te zitten en was het eerste blauw boven de grondmist te zien. Na een paar keer goed gapen voor de tent, start het gebruikelijke ritueel:
Koffie zetten, broodjes scoren bij het restaurant, en beleg bijeen zoeken in de koelbox. In de ochtendkoelte zou tot een rustig ontbijt moeten leiden, maar helaas: De Hoekstra’s waren al druk in de weer om de laatste attributen in de C3 te proppen. Gistermiddag hebben ze hun tent al afgebroken en ze hebben vandaag geslapen in de kleine tent van Marianne en Gerard. Helaas hadden ze tijdens de moezon hun dekbed in het regenwater liggen. Om het zwaar emotionele afscheid te kunnen verwerken, hebben we ons op een bakkie troost getroost.
Na de koffie tandjes poetsen en haartjes kammen even naar het weer gekeken. Vandaag ziet het er net zo uit als gisteren: mooie zonnige start met in de middag grote kans tot overontwikkeling. Een goed moment om definitief plannen te maken: Den Vloam en Tjitske hebben het plan om vandaag te gaan vliegen. Ze hebben er een leuke vlucht uitgeperst, Den Vloam is zelfs geland op de startplek van de Wiessflecker. Top gedaan, Den Vloam. Technisch gezien heb je vandaag zelfs 2 vluchten gemaakt.
Jan en Lieneke gaan eerst samen een tandemvlucht maken vanaf de Wiessflecker om vervolgens met Marianne en Gerard per trein naar Spittal te gaan voor een dagje winkelen (leuk). Nathalie en ik gaan ons storten op de touristische Gross Glockner.
Na wederom een emotioneel afscheid – vandaag is werkelijk één en al emotie – zijn Nathalie en ik op weggegaan naar de hoogste berg van Oostenrijk. Het was een langere weg dan verwacht, maar uiteindelijk kunnen we tol betalen en omhoogrijden naar de gletsjer van de Gross Glockner. Daarboven aangekomen belanden we in een volwaardig circus. Een onafzienbare rij souvenir winkels wordt afgewisseld met een parkeergarage. De weg waaraan al dit alle fraais ligt, staan uitpuilende touringsbussen met 55 plussers (ik ben mild).
Maar goed, zolang je maar naar links blijft kijken zie je het mooie GrossGlockner massief met de bijbehorende gletsjers. De plaguettes laten duidelijk zien dat de gletsjer de afgelopen tientallen jaren behoorlijk achteruitgegaan is.
Na een kopje koffie gedronken te hebben, zijn we weer teruggereden naar de camping in Greifenburg. Daar kwamen we de Spittal gangers weer tegen, zij hebben de dag succesvol besteed met het aanschaffen van nieuwe kleding. Jan en Gerard hebben allebei een compleet nieuwe outfit aangeschaft, een korte boxem en een mouwhemd. Gerard had een heel mooi mouwhemd, alleen zat het anti-diefstallabel er nog aan. Tja…
Nu zitten we nog even na te genieten op het terras: morgen zien we wel wat ‘t wordt, want morgen gaan we allen bij goed weer weer vliegen!
Morgen is de laatste dag van Jan en Lieneke en waarschijnlijk ook van Marianne en Gerard. Ze wachten nog even af wat de weersverwachtingen zijn.
Klik HIER voor de foto’s van de afgelopen 3 dagen.
juli 13th, 2010 at 08:18
Hé Labradors,
Bedankt voor jullie kaarten (omdat ik er alweer een jaartje bij heb)!!
Zie je wel dat het best wel meevalt, uitgroeien van een Teckel
tot een heuse trouwe Labrador!!
Allemaal nog verder een goede vakantie gewenst!!
Groet Rudi
juli 13th, 2010 at 08:58
Ik miste al een beetje de verhalen van jullie, maar inmiddels hebben jullie de weblog weer aangevuld. Ik was afgelopen zaterdag na een treinreis van 15 uur weer thuis. Er moest onderweg twee keer van loc gewisseld worden en in duitsland had een wagon besloten om spontaan op zijn zij te gaan liggen met die warmte. Gevolg, vertraging van een uur. In Amsterdam aangekomen was de wolkbreuk net langsgekomen en mocht ik nog een uurtje wachten op de trein die uiteindelijk nog kon rijden. Was om 00:30 thuis. De treinreis zelf is wel goed bevallen en zeker een goed alternatief om naar huis te gaan (of andersom)
Veel plezier nog in Greifenburg en Frankrijk, ik mis het nu al weer… 🙂
juli 15th, 2010 at 14:52
He Rudi,
Jij ook nog gefeliciteerd. Kaartje kon niet, wij hebben jullie adres niet.
en een kaartje als mosterd na de maaltijd, tja.
Gisteravond zijn wij weer thuisgekomen om een uur of 20.00.
direct door op verjaardagvisiste. Vandaag weer alles aan het opruimen en Jan is alweer aan het werk. Voor degene die nog met vakantie is: nog heel veel vliegplezier en gezelligheid!!