Onze Bourgondiër

Vandaag werden we wakker met het altijd gezellige klaterende geluid van regen op een tent. Helaas, maar er was niets aan te doen. Na een lekker relaxed ontbijtje besloten Daan, Miep, Stefke, Pieter en Jappie om een stuk te gaan wandelen. Jorden bleef het Laffe Teckel kamp te bewaken (wat later niet echt succesvol bleek) en Marianne en ik wilden naar Innsbruck. En zo gezegt, zo gedaan.

Het verhaal van Marianne en Gerard:
In een klein uurtje reden we naar Innsbruck en na wat gezoek vonden we een parkeergarage. Nadat we de auto hadden geparkeerd zij we het centrum
an Innsbruck op gaan zoeken. Met de gebruikelijk winkels als H&M, P&C, McD, en Intersport hadden we al snel Innsbruck-centrum gezien. Het is wel een heel mooi centrum met prachtige architectonische gebouwen. De vele kunstenaars en rijtuigen bepaalden het straatbeeld van Innsbruck. Na een lekkere lunch hebben we de auto weer opgezocht en zijn we terug naar Westendorf gereden. O ja, ik heb nog wel een mooie afritsbroek gekocht in de aanbieding.
Terug op de kempif was de wandelgroep ook alweer aan het bivakeren in de LT-eventshelter. Helaas regende het al weer (nog steeds) en het leek er niet op dat het vandaag nog droog zou worden. De belevenissen van de wandelgroep worden door Jasper hieronder uitstekend verwoord:

Het wakker worden werd vanochtend begeleid door het tikkende geluid van de regen. Soms klopt de weersverwachting. Na een rustig ontbijt – de vlieghonger kon vandaag immers niet worden gestilt – werd al snel het plan geopperd om te gaan wandelen.
En zo kwam het dat om kwart voor elf de wandeling werd gestart met Jeffrey, Daniel, Miep, Pieter en ik vanuit de camping richting de lift. Om half twaalf stonden we boven op de top en hebben we gekozen om via de Sonnehutte terug te wandelen richting Westendorf. De wandeling ging voorspoedig en bij de eerste de beste hut werd halt gehouden voor een koffie met iets extra’s. Vervolgens zijn we verder gedaald richting het Mittelstation en hebben we de lunch genoten bij de bijhorende hutte. Gedurende de lunch bleek dat Daniel, Jeffrey en Pieter steeds meer moeite kregen om hun kop soep leeg te krijgen; het bleek ondertussen behoorlijk te regenen en de eerste bliksem werd al snel gezien. Snel werd collectief besloten dat we met de gondel de rest van de afdaling zouden gaan voltooien; het was ondertussen beestenweer geworden.
Door het slechte weer konden we niet naar beneden, doordat de lift werd stilgezet. Uiteindelijk duurde het een half uurtje voordat het weer zover opknapte dat de lift weer werd opgestart. Het weer voor het wandelen verbeterde ondertussen echter dermate snel, zodat we uiteindelijk toch besloten om de wandeling voort te zetten. Ruim een uurtje later kwamen we weer terug op de camping vlak voor de volgende bui.
Al met al een prima wandeling dus!

Enfin, prachtige vehalen, maar het verhaal van Brombeer (Jorden) is echt geweldig. In 5 letters hier zijn verhaal: SNURK!
Nadat de 3 groepen weer samen waren is er weer volop gedronken  gesnackt. De chips en worst vlogen erdoor, evenals de drank. Leuk!
Om 19:00 uur zijn we met elkaar met de auto naar restaurant Aunerhof gegaan. Hier hebben we afgelopen winter ook al gegeten met de winterteckels.
Het eten was voortreffelijk en het was beregezellig. Met name de lifemuziek, een accordionist en een harpist, maakten een leuke sfeer.
Na het verrukkelijke eten zijn we terug gegaan naar de kempif waar we nu aan de koffie zitten. Jeffrey en ik (en Jasper) hebben de weblog bijgewerkt en we zijn weer eens lekker slap aan het ouwehoeren. Met name de overheerlijke peren- en hazelnotenschnaps die we in Aunerhof kregen zijn het onderwerp van gesprek. Heerlijk en te weinig…. die schnaps.
Morgen gaan we naar alle waarschijnlijkheid vliegen en er weer een gezellige dag van maken. Westendorf is echt te gek, thuisblijvers…

De foto’ s van heute.

Cheerio,
Sjeeraar