woensdag

Het verslag van de vliegende teckels:

Na een iets minder dagje gister, zou het vandaag weer gaan gebeuren. Alle voorspellingen wezen dezelfde richting op! De dag zou beginnen met wat stratus (laaghangende bewolking) en daarna zou het helemaal opklaren en thermisch worden! Jippie! Toen we wakker werden bleken de voorspellingen helemaal juist. Er hing een lekkere laag stratus, echter naarmate de dag vorderde begonnen er enige twijfels te ontstaan bij enkele teckels over de juistheid van de 2de helft van voorspelling. Daniël en Olaf (feteckel) hadden er nog vertrouwen in en stonden vanaf 10.30 te blauwbekken op de 1800 meter start plaats. De meer ervaren teckeltjes zaten toen nog heerlijk op de landingsplaats uit de mist ervaringen uit te wisselen... het was ze al snel duidelijk dat er op de 500 meter meer lol zou zijn te beleven, of in ieder geval minder kou. Op de 500 meter aangekomen bleek het direct startbaar te zijn en vlogen ze zo weer terug naar de camping. De op één na langste teckel had vanaf de 500 meter een mooie thermiek bel gevonden. Daar had ie niet op gerekend, want hij had zijn handschoenen niet aan gedaan en snelde daarom terug naar de 500 meter plek voor een top landing, alwaar snel de handschoenen aan gingen. Hup weer terug de lucht in en zo..... naar de landingsplek want de bellen bleken op. Ook de 2 minder ervaren teckels waren inmiddels op de landingsplaats aangekomen en gevijven gingen we wederom naar de 1100 meter startplek. Het weer was helaas niet beter geworden en daardoor herhaalde de eerdere cyclus zich weer. Echt lang vliegen zat er vandaag dus niet in, maar voor Olaf was het de eerste keer van de 1100 meter en dus een schitterende dag!

Het verslag van de wandeling van Erik en Anita, geschreven door Anita:

Vandaag zou het nog een redelijke mooie dag worden, dus Erik had het plan om naar de Compton hutte te gaan, een klim van ongeveer 900 meter. De auto hebben we op de Ebenberg gezet op 844 meter via een top van 1723 naar de hut op 1585 meter. De klim ging zeer voorspoedig, meer dan 300 meter per uur, op een gegeven moment waren we bijna op 1723 maar boog de weg af naar beneden en de bordjes van B1 gingen gewoon door, het leek erop dat we goed gingen....maar volgens de kaart niet, de kaart had gelijk, want de weg hield gewoon op, dus moesten we terug, Erik heeft nog even verder gekeken of het pad nog doorliep, dit duurde wel zo lang dat ik bijna bang werd dat ik de hulptroepen moest inschakelen....maar het viel gelukkig mee... Het leek er dus op dat we dezelfde route terug moesten lopen, toch even hogerop kijken en daar ging dus gewoon een pad over de top maar zonder bordjes.... op de top was pas de bewegwijzering weer goed, tja die Oostenrijkers... Om 3 uur kwamen we aan bij de Compton hutte, wel dicht, volgens een plaatselijke bewoner v/h dorpje beneden, pas eind mei open. De weg terug ging eerst een heel eind via een diepe rivierbedding, vrij heftig naar beneden over stenen gedurende een uurtje, daarna was het vrij easy terug, toch sneller dan wij dachten, totaal over de tocht hebben we 6 uur gedaan. Het was een mooie tocht, aan het eind bij de hut ook heel imposant, zo ver buiten de bewoonde wereld tegen de steile berghelling aan.

Deze foto's zijn nog van gisteravond: