De laatste dag… Het begon vanmorgen met blauwe lucht, maar toen we klaar waren met het ontbijt was het grijs en bewolkt… Helaas dus weer geen “Hammertag”… We zijn rond half tien richting Pordoipas gereden met de busjes en hebben daar bezit genomen van het restaurant. Na een paar bakken koffie, thee en espresso was het nog steeds bewolkt en nat en dus nog niet vliegbaar…
Het restaurant op de Pordoi-pas
Voorlopig dus maar weer wachten en hopen op verbetering… Om de tijd de doden zijn we wat rond gaan lopen en hebben de winkeltjes even grondig geïnspecteerd. Vervolgens hebben Ayke en ik het bord aan de Arabba-kant dat aangeeft dat je op de Pordoipas staat aan beide kanten even voorzien van respectievelijk een Airtime stickert, en een Laffe Teckel stickert 🙂
Het was nog steeds niet vliegbaar dus hebben we vervolgens met een groepje mensen de tentoonstelling bezocht van de 1e Wereldoorlog in de Dolomieten. Dat was heel indrukwekkend om te zien hoe er oorlog gevoerd werd in de bergen en hoe er geleden is. Hier meer info: http://www.holimites.com/en/discover-the-dolomites/history-and-culture-005/the-great-war-in-the-dolomites-007
Na de bezichtiging van het museum zijn we weer naar het restaurant gegaan en hebben we ons vergrepen aan hamburgers en andere lekkernijen. Toen dat er ook inzat zagen we nog steeds geen verbetering en zijn we naar het hotel terug gereden. Daar was het een drukte van belang want er kwamen 13 (!) bussen met grijze knarren en paarse permanentjes om te lunchen… Het Hotel leek wel een Duits bejaardenhuis. Een airtimebusje mensen is vervolgens naar plek gereden waar allemaal tunnels uit de eerste wereldoorlog te bezichtigen is, en de rest is wat voor zichzelf gaan doen (slapen, webloggen, winkeltje bezoeken in Arabba, met de 2e bus achter het 1e busjes aanrijden om te helpen een lekke band te maken etc. etc.). In ieder geval is van vliegen niets meer gekomen, en dat is natuurlijk balen… Ik had eerder op de dag nog geopperd om naar Feltre of Belluno te rijden om daar te gaan vliegen want dat zag er redelijk goed uit op mijn weer-app: half bewolkt en 22 graden. Maar volgens de weer-app van Ayke zou er maar 12 minuten zon per uur zijn en vond hij de condities niet goed genoeg om de reis van 2 uur te aanvaarden. Achteraf een gemiste kans want de Oostenrijkse vliegclub (Bluesky) is wel naar Belluno gereden en hebben mooi kunnen vliegen daar. Jammert…
’s Avonds hebben we weer lekker gegeten (o.a. gegrilde forel of rundersteak) en zijn de Airtime busjes rond half negen vertrokken richting Nederland. Wij gaan morgenochtend rijden dus we zijn gezellig aan de bar gaan hangen. Daar hebben Peter en ik nog een interessant Amerikaans stel getroffen waar we leuk mee hebben geouweneeld. Hij is als kapitein werkzaam op een skitterrond houten zeilschip uit 1937 en zeilt de wereld rond voor een rijke knakkert, en zij (Elise) verdiend inmiddels de kost met de exploitatie van haar Instagram foto site: #ROUNDTHEWORLDGIRL . Zij is een hele mooie meid die de wereld over reist en dan skitterronde foto’s maakt van haarzelf op hele mooie plekken (zoals boven op een berg):
Ze heeft inmiddels zo veel volgers dat ze commercieel interessant geworden is en gesponsord word met o.a. kleding en geld om haar ding te doen. En als dat allemaal niet meer wil kan ze altijd nog haar helikopter brevet aanwenden om ander werk te gaan doen. Stoer meid!
Elise bij Val Gardena
HIER nog wat plaatjes van vandaag.
