• 30jun

  Mooie gelopen, maar wel erg warm!

  Weblog No Comments
  

  Kijk ze eens klef doen..

  Annie typt:
  Vanmorgen was het al vroeg warm in de camper, want de zon stond lekker te bakken aan de strak blauwe hemel.  Na het gebruikelijke ontbijtje hebben we de rugzakken ingepakt en zijn we naar de bushalte gelopen vlak naast de camping. De bus kwam precies op tijd om 10:57 en zonder te betalen konden we zo instappen. Dit omdat we 3 nachten op de camping staan en dan zijn bijna alle bussen gratis 🙂 Voor ons wel handig, omdat je met een camper toch wat minder gauw van het plekkie gaat.

  In 10 minuten stonden we bij de lift in Sonntag. We hebben een enkeltje genomen en in weinig tijd stonden we op ongeveer 1250 meter hoogte. Ik had geen goede kaart mee, maar er stond een bordje dat je in 4 uur naar Marul kon lopen. Dus dat hebben we maar gedaan. Marul is een gehuchtje in het dal vlakbij de camping. Vanaf de lift ging het pad eerst steil omhoog en op een gegeven moment door de bossen met wat steigen en dalen. Het was wel lekker onder de bomen, want het was al weer goed warm, volgens mij wel over de 30 graden.

  

  Mooie panorama's boven

  De route was mooi en afwisselend, door bos, langs mooie bloemenweiden en op vlakten met hele mooie uitzichten. We kwamen ook langs een stuk of wat bijenkasten, en die moesten natuurlijk even op de foto. Ik hoor Jef nog zeggen: “Ze doen helemaal niets hé, ze vliegen zo langs me heen…” en ik nog: “Zo lang jij niets doet, doen ze jou ook niets”. Maar goed, ik denk dat niet alle bijen van paparazzi houden….. Jef had zijn woorden nog niet koud uitgesproken, of hij werd in zijn nek geprikt! Gelukkig bleef het bij die ene bij, en Jef  hield er alleen maar een klein bultje van over. Het was alleen wel erg pijnlijk, maar gelukkig is Jef een hele bikkel en liet zich niet kennen 😉 [Noot Jeffrey:”Wist je dat commando’s uit stilstand 22 meter omhoog kunnen springen?!!!” ]

  We waren tegen half 4 in Marul en hebben nog even bij een stalletje lekkere biologische kaas met bieslook gekocht. De producten kwamen van een “Bio-Sennerei”, een bedrijf waar ze zuivelproducten produceren op biologisch verantwoorde wijze. Hierna was het nog ongeveer 20 minuten lopen naar de camping. Op de camping hebben we meteen een ijsje en een koud biertje gekocht bij het campinwinkeltje, en daarna nog een paar uurtjes gerelaxt onder het boompje voor de camper, want het was in de zon heel erg warm en broeierig. We zaten op de rand waar af en toe een heerlijke bries langs kwam.

  Nu is het inmiddels 9 uur en begint het een beetje af te koelen, maar nog kan je in je korte broek buiten zitten. Ben benieuwd wat het weer morgen doet… Doeiiiiiiii

  HIER weer een bulte foto’s

• 29jun

  Verkast naar Oostenrijk

  Weblog 1 Comment
  

  Boven op de Furka-pas

  Stefke typt:
  Vandaag staat in het teken van het verkassen richting Oostenrijk.

  Vanmorgen vroeg kon Annie niet meer slapen, en is om 8 uur gaan wandelen. Het was weer heerlijk weer, en Anne is naar het kapelletje voor Gluringen gelopen waar ze als kind met haar ouders ook geweest was. Ze heeft heerlijk gewandeld en was 9:15 weer terug. Ik had inmiddels ook de slaap ûût en had het ontbijt klaar staan, uiteraard met gekookt eitje en croissants.

  Na het ontbijt hebben we het Romanov-kamp opgebroken, en zin we gaan afrekenen. Daar kwamen we in gesprek met de moeder van de eigenaresse van de kempif (zijn nederlanders) en toen hoorden we dat haar schoonzoon (dus de man van de eigenaresse) 5 weken geleden overleden was… Hij was bij de rivier gestruikeld, en met z’n hoofd op een steen gekomen van de rivieroever. Bewusteloos is ie in de wild stromende rivier gekomen en verdronken. Vreselijk. We konden het bijna niet geloven…

  We hebben de kempert angetrapt en zijn oostwaarts gegaan. Over de Furkapas en de Oberalppas. Dat was weer zeer indrukwekkend en een hele mooie route. We hebben in Liechtenstein even een vignet voor de oostenrijks snelweg gekocht en vervolgens reden we Oostenrijk in. Het plan was om eerst naar het Brandertal te gaan, maar de enige kempif daar was heul klein en hutje-mutje… We zijn nog doorgereden tot aan het eind van het dal, maar helaas: geen kempifs meer. Bovendien beviel de sfeer ons daar ook niet zo. Het is een zeer smal dal, en de dorpjes ademen een sfeer uit als dat van een kuuroord… Gaf bij ons allebei niet een goed gevoel. Dus hebben we besloten om het volgende dal in te gaan: het Großwalsertal. Dit was eigenlijk onze bestemming van deze vakantie, na een tip van Juud en Daan.

  Vlak voor dat we langs de berg slingerend omhoog zouden, stond er a een bord dat de weg versperd was door de weeks van 8 tot 17:00 uur. We zijn toch naar boven gereden, en vlak voor dat we bij de wegversperring zouden zijn, kwam een duitse auto ons tegemoet rijden en de man wuifde naar ons. We stopte, en de man vertelde dat de weg inderdaad versperd was tot 17:00 uur, maar dat hij geen zin had om te wachten en om ging rijden. Wij hadden alle tijd van de wereld, en omdat het al 16:30 was besloten we op een mooi plekkie te wachten.

  16:50 hielden we het niet meer en zijn verder naar boven gereden. Daar stonden al wat auto’s te wachten, en het werkvolk was druk bezig de bende op te ruimen. Na 10 minuten konden we verder, en na wat passen en meten (tegemoetkomend verkeer was te vroeg gaan rijden) hebben we de kempert door de nauwe rijweg heen geloodst.

  Al vlot waren we bij de kempif “Großwalsertal” en het is een super mooie kempif met één nadeel: heul veul nederlanders! Maar goed; dat wisten we van te voren. De kempif is wel skitterrond gesitueerd, en we hadden al gauw een prachtig plekkie gespot. Mazzel, want een paar uur geleden waren de mensen die daar stonden weggegaan. We staan aan de rand van een afgrond (goed de handrem er op!) en kijken vrij uit over de omliggende bergen en dalen.  De voorzieningen zijn ook uitstekend: goed sanitair, koud bier te koop; en wifi! Super!

  

  Jut en Jul op nieuwe stekkie

  We hebben de boel geïnstalleerd en hebben vervolgens de schaduw opgezocht met een koude versnapering, want het is smoorheet. We zagen een schitterende onweerswolk groeien boven ons, maar die is weer helemaal in mekaar gezakt. We hebben vandaag weer eenvoudig gegeten: soepje, broodje, droge worst en een ijsje. Het is nu 22:30, en nog heerlijk zwoel buiten. Annie zit in haar boek, en ik ben aan het webloggen. De rest van de kempif is volgens mij al te bedde, want het is heel stil…

  HIER de foto’s van vandaag.

• 28jun

  Lekker fietsen naar Oberwald

  Weblog 1 Comment
  

  Annie uiteraard met kaart

  Annie is de typegeit (met hier en daar een ingreep door Jeffrey)…..

  Vanmorgen waren we voor ons doen best vroeg wakker, het was half 9. Het begon al lekker warm te worden, want de zon stond al goed te bakken op de camper. Ik had goed geslapen met die ruisende rivier naast ons, Jef iets minder, alhoewel de oordopjes van de Hema wel goed zijn werk deden 😉

  Het plan was om vandaag te fietsen.  Maar eerst het – voor ons doen iets magere – ontbijt (tja, de eieren waren op en we hadden geen croissants, maar het volkorenbrood uit de vriezer moest  op) Hierna nog gauw even een wasje gedaan en de buurman die nog even voor een praatje kwam; dat gaf wat oponthoud…Jef heeft de fietsen van de camper gehaald en we zijn rond 12 uur vertrokken richting Oberwald. Er gaat namelijk een hele mooie fietsroute door het dal van Brig naar Oberwald, deze route is 50km lang met een licht steigende lijn. Reckingen ligt een stukje over de helft, dus vanaf de camping was het ongeveer 13 km.

  We hebben lekker relaxed gefietst. De route ging langs weilanden vol met veldbloemen, de rivier de Rhóne, stukje bos en door leuke boerengehuchtjes. Noot Jeffrey: Ik kwam er dus vandaag pas achter dat we aan de Rhône staan… Ik vond deze rivier veuls te klein, maar hij ontspringt hier bij de Furka, dus is nog niet zo groot… Hieruit blijkt maar weer mijn desinteresse voor topografie, en daarbij: ik ben natuurlijk getrouwd met een topografisch wonder, (tis eigenlijk geen lekker kippetje, maar een lekker postduifje) dus ik let nooit zo op… 😉

  In Oberwald hebben we even geluncht en nog een paar boodschappen gehaald en daarna weer rustig aan terug. We waren rond half 4 weer op de camping. Daar hebben we nog een paar uurtjes gelezen (en Jef ook een schoonheidsslaapje gedaan), bier, rosé en droge worst genuttigd,  en rond 6 uur is Jef met het diner begonnen. We gaan aan de Fusili met versie prei, ui, paprika, knoflook, blikje smack en pastasuas. Daarna weer een drilpudding met caramelsaus toe. Nu is het inmiddels kwart voor 9… Een Bakkie koffie en thee, even de weploggert doen,  en onze dagelijkse “dobbel-competitie” kan weer beginnen. Elke avond zijn we namelijk aan het Yahtzeëen, en de strijd is fel, zeker naarmate er meer Whiskey en Amaretto in gaat 😉

  Morgen gaan we weer verder, en dan gaan we richting Oostenrijk.  Dat proberen we in één keer te rijden, want het weer wordt morgen wat minder. We gaan richting Branddal of Großwalsertal; dat moeten we nog even bezien. Doeiiiiii

  Vandaag wat weinig foto’s dus we doen het maar even zo:

  

  Annie uiteraard met kaart

  

  De vette condor rust uit

  

  De zoveelste pitstop

  

  Helemoal de barg

  
  

  

  Milka koeien

  

  De Maria-grot

  

  Bleek een “Maria-grot” te zijn

  

  Pitstop bij de “grot”

  
  

« Previous Entries