• 06okt

  Buffelen!

  Weblog 4 Comments

  Jappie verhaald:

  (Revererend aan gisteren) Vannacht heb ik wederom uitstekend geslapen, de dag kan beginnen! Na een verkwikkend ontbijt zijn we rond 9:00 uur vertrokken richting de Pordoi om daar onze ochtendvlucht te maken. In tegenstelling tot gisteren kan er gekozen worden tussen de lage startplek (zoals gisteren) of een nieuwe- en hogere startplek. Van de laffe teckels gaat Olaf naar de lage startplek en de overige leden naar de hoge startplek. Om op de hoe startplek te komen moet er 45 minuten geklommen worden langs een smal bergpad. Dat ging uitstekend tot de 15e minuut…

  Ik trapte toen mijn veters los en om dat “soepel” te kunnen doen deed ik even de pakzak af. De zwaai was uiteindelijk net wat te enthousiast: ik kon kiezen óf ik de berg af óf de pakzak… Ik heb voor het laatste gekozen: de pakzak buitelde ruim 150 meter naar beneden totdat ie tot stilstand kwam. Bummer!!! Dat wordt nog een hele toer om die pakzak weer te pakken te krijgen. Daniël was zo vriendelijk om deze trektocht over ongebaande paden samen met mij te gaan maken en een half uurtje later waren we bij de rugzak. Het was gelukkig niet al te stijl. Bij de pakzak aangekomen, hadden we niet meer de moed om weer opnieuw naar de plek te klimmen door de sneeuw. Na een kort overleg met Hoekstra toch maar besloten om naar de lage startpek door te lopen.

  Uiteindelijk hebben we naar een half uur sneeuwbanjeren (en een enkele keer sneeuwhappen) de lage startplek weten te bereiken. Daar de boel snel uitgepakt en onder toezicht van Harry snel gestart, dit om weer aansluiting te krijgen met de overige vliegers.Een mooie ochtendwandeling maar niet helemaal de bedoeling.

  De middagvlucht was wederom van de col de Rodella: met één aanpassing: de lift gaat niet meer vandaag. Met de Airtimebusjes het eerste gedeelte omhoog gereden tot aan de slagboom; het laatste deel zou door een oude Italiaan worden gedaan in een landrover. Na een kwartier alle pakzakken te hebben vastgesjord op het dak rijdt de beste man drie (!!) bochten om vervolgens alles weer van het dak te halen en 5 euro te vragen. Schandalig! De échte kerels (en wieven) trouwens, hebben de héle tocht naar Rodella afgelegd zonde gebruik te maken van de Jeep!

  Uiteindelijk moest iedereen een groot gedeelte van de beklimming naar de startpek te voet volbrengen over stijle- en aan het eind spekgladde paden. Met de gebeurtenis van vanochtend in het achterhoofd had ik er goed de balen in. Maar goed, aan alle ellende komt een eind, zo ook deze wandeling.

  Op de startplek aangekomen staat een groot gedeelte de situatie in te schatten en een aantal staan zich klaar te maken (lees: Jeffrey). Al snel is Jeffrey in de lucht maar het waait hard en ‘t is vrij turbulent bovenin het dal. Met deze wetenschap wacht de rest van de vliegers op betere tijden. En die komt er ook: na een half uurtje wachten wordt het allemaal wat vriendelijker en is het tijd voor de rest om te gaan vetrekken. Al snel is iedereen gestart.

  Van de laffe teckels maken: Jeffrey, Daniel en Olaf een succesvolle stabiele achterwaardse start: sjappo! Heeft het opzetten in de polder toch nog zin! Uiteindelijk start onze gids Bene als laatst en dat is een mooi reverentie punt om te proberen mee omhoog te komen. Na veel gepeuter in één van de kommetjes van de Rodella lukt het uiteindelijk om boven de Rodella uit te komen. Ook Bea kan even daarna ook voor de rotswand komen en vindt zo ook de weg omhoog, blij dat ze is met deze vlucht! Ondertussen doe ik nog een poging om de Pordoi pas over te komen maar door de vele sink lukt dat niet en land ik met een voldaan gevoel op de landingsveld van Canazei.

  Morgen wordt het weer prachtig zonnig weer: hopen dat het ons dan lukt om de Pordoi-pas over te komen en zo bij het hotel te kunnen landen. Nu is het tijd voor het kijken naar de video opnames van de dag en moet er wat worden gedobbeld en/of gepokerd. Nog een drukke agenda dus.

  Voor de achterban van Maurice en Jos : HIER hun foto’s ook van 5 oktober.

  HIER de Laffe Teckel foto’s.

• 05okt

  Staalblauwe lucht en veel sneeuw!

  Weblog 5 Comments

  Jeffrey verhaald:

  Vannacht heb ik heel slecht geslapen. Hoofdpijn en erg onrustig. Ik was dan ook niet fit vanmorgen.

  Om 7:30 ben ik van bed gegaan en Daniël was ook al vroeg op. Het is prachtig weer vandaag en het heeft best gevroren vannacht. Daan heeft nog wat mooie plaatjes geschoten van de zonsopgang boven de bergen, en ik heb dat nog even gefilmd. Daarna gezellig ontbijten met z’n allen (‘t is net wintersport!) en om 9:00 verzamelen bij de bar voor een breefing. Daar werdt “Bene” aan ons voorgesteld, de Oostenrijkse parapenter en gids voor ons deze week, en hebben we kennis genomen van de vliegplannen van vandaag. Om 9:30 vertrokken we…

  We hebben eerst de landingsplek van Arabba bekeken. Dat is iets bovenin het dorp, tussen diverse pistes door. Het is overal schuin, dus goed uitkijken waar de wind vandaan komt en oppassen voor de liften en kabels. Als je lekker hoog komt bij de Pordoi of Rodella, kun je over de pas heen, en terug vliegen en landen in Arabba.

  Vervolgens zijn we doorgereden richting de Pordoi pas. Daar zit en startplek die we gaan gebruiken. Op de startplek aangekomen hebben Bene en Ayke weer de nodige uitleg gegeven over het vlieggebied en zijn we ons gaan klaar maken voor de start. Er ligt een best pak sneeuw (zo’n 40 cm.) dus het uitpakken en lijnen sorteren in een dik pak sneeuw is geen sinecure. Ook de start was een uitdaging, omdat er een lichte rugwind was en je hard moest rennen door de dikke sneeuw. Sommige lukte dat in 1 keer, en andere vonden het nodig om als sneeuwbully te gaan acteren…

  Thermiek was er nog niet, dus na een glijvluchtje is iedereen geland op de landing bij Compitello di Fassa. Dat was ook een aparte ervaring, want er liepen een paar duizend (!) schapen. En die schapen laten nog wel eens wat vallen onderweg, en dat resulteerde in mooie vlekken in het materiaal…

  Daarna zijn we naar de grote cabinelift van Campitello gelopen en zijn met z’n twintiggen naar boven gegaan naar Col de Rodello. Inmiddels zaten er al flink wat penters boven de start, dus de thermiek kwam goed op gang. We waren niet de enige op de start, dus er was een soort file, en ook het starten
  in de hoge sneeuw – met cross- of geen wind – viel niet mee. Mijn eerste start eindigde dan ook in een prachtige dubbele rietberger mét schroef! Daarna gewoon voorwaarts gestart en dat ging stukken beter. Ik was al vlot boven de start te vinden en ben na wat belletjes richting het Sellamassief gevlogen. Dat was supergaaf! Vlak langs een loodrechte wand vliegen van een paar honderd meter… Erg indrukwekkend. De rest heeft ook heel mooi kunnen vliegen, en kunnen genieten van de schitterende vergezichten over de besneeuwde toppen van de Dolomieten! En Olaf is natuurlijk helemaal in z’n nopjes bij z’n eerste vliegervaringen als brevethouder / vrij-vlieger. Hij start super en vliegt als een zweefkip… Top!

  Na anderhalf uur vliegen (?) waren mijn vingers bijna bevroren, dus ben ik via de onderkant van de startplek Pordoi weer richting landing gegaan. Daar waren al een paar geland en de rest kwam er ook aan.

  Vervolgens zijn we met de busjes naar Col de Pordoi gegaan en hebben we een geländebier genuttigd. We zouden nog een vluchtje kunnen maken naar Arabba, maar iedereen “had de piep ûût”.

  Nu is het 18:30 en we gaan over en half uurtje eten. Vanavond gaan we denk ik pokeren. Toetel!

  HIER de foto’s.

• 04okt

  Heenreis

  Weblog 1 Comment

  Zaterdag 4 Oktober 8:12 Koblenz.

  We zitten nu in de auto ergens in de buurt bij Koblenz als ik dit schrijf.

  Gistermiddag hebben Jasper, Rudi en ik (Jeffrey) om een uur of 3 ‘s middags een afscheidsborrel gehouden in JJ’s place in lelystad, om op gepaste wijze afscheid te nemen van Rudi. We hebben geprobeerd om hem mee te krijgen naar de Dolomieten, maar helaas… Hij wou/kon niet. Alhoewel we een schittering in z’n ogen zagen toen we vertelde dat er w.s. nu te skieën is in de Dolomieten, omdat er een leuk pakkie sneeuw gevallen is.

  Na 3 witbiertjes zijn Jappie en ik vertrokken richting Almere naar Olaf z’n huis, want we gaan daar vanavond eten, zuipen, pokeren, apekooien en blijven daar slapen, zodat we Zaterdagmorgen vroeg kunnen vertrekken.

  We hebben daar heerlijk gegeten (gebakken aardappeltjes met stukjes kipfilé, mango, keshewnoten op een bedje van sla, en ijs toe), en zijn toen aan het pokeren geslagen. na 3 potjes en 2 flessen rode wijn, was het duidelijk wie de onbetwiste pokergod is van het westelijk halfrond: “Stefke de Laffe”!

  Daarna zijn we maar gaan slapen. Ik lag op een kamer apart met 2 opblaas matrasjes, en als ik daarop ging liggen en me omdraaide, was het net of ik een duikerspak aanhad in en bak met ballonnen… Zo kraakte het! Had ik zelf overigens geen last van, want ik slaap met een dempert op m’n harzes.

  Straks meer.

  Ok.. Het is nu 22:00 uur en we zitten hier gezellig in de lounge van het hotel met Daan, Jappie, Olaf, Wilma en ik… Jasper en Olaf kijken naar Ski instructies op de laptop (!), en Wilma krijgt GPS onderricht van Daan, omdat ze een nieuwe GPS heeft. We zij 17:00 gearriveerd hier en der ligt behoorlijk veel sneeuw. We komen echt in wintersport sferen! Het is koud, zonnetje schijnt, en sneeuw in de bomen…

  Ayke en de rest was er al en heette ons welkom in de bar van het restaurant.  Het is een prachtig hotel en een even zo prachtige omgeving. Na een paar welkoms biertjes zijn we gaan eten met de hele bups om 19:00 en dat was prima.

  Morgen gaan we waarschijnlijk naar Campitello omdat de lift nog draait morgen. Dat betekend vóór 9 uur ontbijten en klaar staan!

  De kamers zijn heel erg netjes en we hebben ook een leuk balkonnetje, dus dat is helemaal prima. Jappie deelt met Olaf een kamer en ik met Daan.

  HIER de foto’s.

« Previous Entries   Next Entries »