Stefke doet het slotwoord:
Vanmorgen werd ik gewekt doordat iemand op m’n raam zat te hengsten: omdat mijn iPhone tegelijk met zijn geestelijk vader overleden was (Steve Jobs), had ik Daan gevraagd mij te wekken…
We hebben de tassen gepakt en in de auto geladen, en om 7:30 zaten we met z’n viertjes aan het ontbijt. Gelukkig was er geen sneeuw meer bij gevallen vannacht, zodat we gewoon over de Pordoi- en Sellapas konden rijden. Om 8:15 vertrokken we, en door een winterlandschap reden we richting Nederland. Het was best mooi weer, en de Brenner was goed te rijden. Maar tegen de tijd dat we in de buurt van de Fernpas kwamen begon het behoorlijk te sneeuwen. Dat betekende heel langzaam rijden en onderwijl genieten van het prachtige sneeuwlandschap.
De rest van de reis hebben we eigenlijk geen oponthoud van betekenis gehad, en 19:30 reden we Nederland binnen. We hebben toen even een McSnack opgezocht en daar hebben sommigen onder ons zich te buiten gedaan aan heul veul ongezond- maar wel lekker voer.
Nu de weblog van deze vakantie op z’n einde loopt moet ik nog wat even melden…
De eerste vliegdag is een van ons namelijk op een hardhandige wijze in aanraking gekomen met de berg, en afgevoerd door een helikopter. Het betreft Imro, en hij is afgevoerd naar het ziekenhuis van Bolzano. Omdat er nog veel onduidelijk was over de toedracht van het ongeval, en we ook niet precies wisten hoe Imro er aan toe was, hebben we bewust gewacht met het melden er van…
Inmiddels weten we meer: Imro is boven het neusje van Campitello (naast de liftkabels) aangevlogen door een piloot van de Duitse vliegclub Elpe. De persoon die Imro heeft aangevlogen heeft dat later zelf verklaard. Deze piloot was een dag eerder ook al aan z’n reserve naar beneden gekomen, dus dat geeft op z’n minst zo z’n bedenkingen… Imro heeft nog z’n reserve gegooid, maar die werd ook gehinderd door de Duitse piloot, en hij is samen met de andere piloot naar beneden gekomen en heeft diverse botbreuken opgelopen aan de zijde waar hij op gevallen is. Hij is Maandag geopereerd, en maakt het naar omstandigheden redelijk goed. De Duitse piloot mankeerde niets…
Dat was natuurlijk erg schrikken, en balen… Zodra het kon zijn Pieter en Barry naar het ziekenhuis gegaan om te kijken hoe het met hem was. Toen ze aankwamen was hij net geopereerd en nauwelijks aanspreekbaar, dus het bezoek was van korte duur… Vrijdag is Barry nogmaals op bezoek geweest, en toen ging het al een stuk beter. Ik had voor Imro maandag al een “hart-onder-de-riem-pakketje” samengesteld met allerlei lekkere dingen en een kaart met alle namen van ons er op, en dat is Vrijdag afgeleverd. Dat viel in goede aarde geloof ik.
We hopen dat Imro gauw naar Nederland getransporteerd zal worden en dat hij spoedig zal genezen. Ik zal vragen of Barry het adres van Imro even kan doormalen, zodat iedereen hem een kaartje kan sturen. Als je als niet-dolomieten-ganger ook een kaartje wil sturen, mail mij dan even, zodat ik je het adres kan geven… ( mailadres: info[apestaartje]laffeteckel.nl )
Resumee mastrubee
Nog nooit hebben we zo’n topweek qua weer gehad in de Dolomieten, en dat zal ook niet gauw weer gebeuren. We hebben fantastisch kunnen vliegen en hebben erg veel lol gehad. Ik wil alle mensen bedanken voor de supergezellige week, en Barry en “Bene” (Peter) bedanken voor de begeleiding. Hopelijk zien we mekaar gauw weer. Ik zal al het video- en fotomateriaal binnenkort op de FTP server zetten, maar daar ontvang je vanzelf bericht van. De mensen die nu in de Dolomieten zitten treffen het niet: de noordwind kan behoorlijk roet in het eten gooien deze week, maar we hopen dat het mee zal vallen.
HIER nog wat foto’s van de terugreis.
Groetjes! Jeffrey.
Recent Comments