Lammegies

Ach ja, omdat de weploggert anders zo stil blijft, plaats ik even een verslag ven een leuke eerste paasdag.

Wat doe je normaal met Pasen? Je gaat naar Paesens natuurlijk! Dat ligt in noord Fryslân, en daar hebben we een mooie buitendijkse wandeling gemaakt (Fryske Gea). Vervolgens zijn we via Lauwersoog naar Houwerzijl gereden om bij de Theefabriek te genieten van een “Grunneger Theetiafel” voor 2 personen. We hadden op ons feessie vorig jaar namelijk een waardebon gekregen van Marc en Arlette (thanks!). We  hebben buiten in het zonnetje op het terras genoten van diverse Grunningse specialiteiten en thee.

Na de lunch zijn we tamelijk volgevreten weer de auto ingestapt richting Ezumazijl. Daar liggen de roots van mijn Friese familie, en altijd als ik in de buurt ben wil ik daar even kiek’n. We hebben daar leuk rondgelopen en nog even naar het natuurgebied Ezumakeeg gewandeld vanaf de sluis. Erg leuk!

‘s Avonds hebben we nog even het paasvuur van Olpae bezocht en nu zitten we gezellig buiten voor de tuinhaard met een hassebassie 🙂

HIER de foto’s van vandaag

Cholesterollen op het vliegveld

Stefke ant woord:
Vandaag is de dag dat we weer terug moeten naar Nederland… Helaas… We vliegen vanavond om 20:05 uur en moeten dus zo rond 14:45 in de auto stappen. We kunnen dus rustig aan doen.

Zoals voorspeld is het vandaag een regenachtige dag. Het is grijs en af en toe miezert het. We hebben op ons gemakkie ontbeten en hebben daarna onze spullen ingepakt. Jacco en Riet gaan vandaag naar Jerez om een auto te kopen, dus we nemen alvast afscheid van ze. Daarna gaan sommigen nog een stukje wandelen, terwijl anderen een boek gaan lezen of de weploggert doen 🙂

Zo rond 14:45 nemen we ook afscheid van Hugo en vertrekken richting Malaga. Bijna had Tjitske een verlengde vakantie, want iedereen dacht dat ze bij een ander in de auto zat, maar ze kwam aanlopen terwijl wij al reden…. Had een mooie stunt geweest 😉

De reis verliep voorspoedig, en prima op tijd kwamen we aan bij het vliegveld van Malaga. Even de auto’s inleveren en een bakkie doen in de grote hal. Daarna de boel inchecken. Dirk nam geen enkel risico meer, en liet z’n paraglider sealen zodat het niet meer leek op een pakzak. Iedereen kwam vlot door de Duane waarna een spurt getrokken werd richting de Burger King! Daar heeft de splintergroepering/afsplitsing “De Cholesterol Teckel” zich te buiten gedaan aan enorme twee-driedubbele Whoppers en emmers cola, terwijl anderen een bescheiden broodje of (karton)pizza soldaat maakten… “Buuuuuurp”!

We hebben daarna weer genoten van onze “priority-boarding-tickets” (tenminste: sommigen onder ons) zodat we de enorme rij met het gewone volk cq gepeupel links konden laten staan en zo door konden lopen de slurf in. Dat is het voordeel van een stoel met extra beenlengte bespreken… Kost wat, maar dan heb je ook wat 🙂

Lenti van boven

De vlucht terug naar Weeze verliep uitsteekbaar en we hebben bij ondergaande zon nog kunnen genieten van prachtige lenti’s vanaf de bovenkant gezien… Echt skitterrond! Na stief 3 uurties landde we op Weeze en voor we het wisten zaten we in de auto op weg naar huis.

RESUMÉÉ MASTRUBÉÉ
Terugkijkend op de week hadden geen geluk met het weer… Alhoewel het uiteindelijk veel beter werd dan oorspronkelijk voorspeld, is de wind toch de spelbreker geweest voor de parapenters onder ons. Uiteindelijk waren er 3 of 4 vliegbare dagen, en omdat we die niet helemaal optimaal benut hebben bleven er 2 dagen over. Dat waren overigens wel hele leuke vliegdagen met leuke vluchten! Regen hebben we slechts 1 dag gehad, en de rest van de week was het héérlijk wandelweer. Daar hebben we dan weer geluk in gehad!

De finka “Maravilla Verde” is echt een aanrader voor mensen die van rust en natuur houden. Het is skitterrond gelegen en de appartementjes zijn prima! Op het gebied van cultuur en natuur kun je je in de directe omgeving je hart ophalen. De gastheer en gastvrouw (Jacco en Riet) zijn supertoffe- en relaxte mensen die alles doen om het je naar de zin te maken.

Iedereen heel erg bedankt voor de gezellige week en ik zie nu al uit naar de volgende reis! Voor een aantal van ons is dat al gauw: over een week of 3 (week 18-19) in Greifenburg (zie de Laffe Teckel agenda of kijk op de website). Latex!

HIER de aller-allerlaatste foto’s…

<- Vorige

Beneden in de kloof

Stefke weer:
We zijn een half uurtje eerder opgestaan dan normaal, want wellicht konden we nog een vluchtje maken voordat de voorspelde harde wind erin zou komen. Maar het waaide ’s nachts al behoorlijk en eenmaal de kop buiten de deur gestoken konden we de Lenti’ s al boven de Lijar zien, dus de meesten onder ons geloofden het wel. Bart wou toch nog wel even boven kijken, en omdat Jan toegezegd had mee te gaan, was hij ook van de partij. Annie en ik hadden weer last van een fout ingestelde wekkert, dus we kwamen als laatste aan de ontbijttafelt.

Vandaag gaan we wandelen bij het Gieren reservaat nabij Grazalema, maar daar moeten we nog wel even vergunningen voor halen in het kantoor van de natuurvereniging in El Bosque. Er waren nog 10 plekken over (20 maximaal per dag) en we waren met z’n elven, dus we moesten het nog even proberen bij een ander kantoortje verderop. Daar werd die ene extra toegestaan en we kregen de permit. Toen weer in de auto en de bergen door richting Grazalema. Daar hebben we eerst even een bakkie gedaan en gewacht op Jan en Bart (vliegen zat er idd niet in) en zijn toen doorgereden naar de start van de wandeling.

Het is echt een skitterrond gebied, dat je beslist gezien moet hebben als je hier in de buurt bent. De wandeling was adembenemend (letterlijk) en met name de afdaling halverwege naar de bedding van de rivier helemaal onder in de kloof was best pittig (zeker terug omhoog). Sommigen geloofden het dus wel en bleven voor de afdaling wachten in het zonnetje. Onderweg veel Gieren gezien op de richels en prachtige natuah. Beneden in de kloof was een enorme grot met stalactieten (hangen) en stalagmieten (staan) en overal indrukwekkende rotswanden en uitzichten. Nadat we 3567580000 foto’s genomen hebben zijn we weer aan de terugklim begonnen.

aas-kippen op de richelt

Eenmaal terug bij het begin van de wandeling hebben we de voeten even in de waterbak gehangen en lekker uitgerust in het zonnetje. Op de terugweg naar huis hoopte we een lekker eettentje te vinden bij Zahara, maar dat was niet veel. Dus we hebben in Zahara wel even een biertje genuttigd en zijn toen doorgereden naar Algodonales. Daar zouden we gaan Tapas eten, maar bij nader inzien leek ons Tapas eten op het oude plein van Puerto Serrano toch gezelliger. Dus nadat we nog een slokske gedronken hadden naast de kerk van Algo zijn we doorgereden naar Puerto Serrano. Daar was op het oude plein geen enkele eettent te vinden, dus heeft Bart even aan een oude spaanse knar op het plein gevraagd waar we lekker konden eten: “Meson Kiko” was het antwoord, en hij wou ons er ook wel even heen lopen… Dat aanbod hebben we maar afgeslagen, omdat de naam meer deed denken aan een bordeel dan een Tapasbar, en omdat de oude man niet zo vlug ter been was.

We hebben het hele dorp gezien en eindelijk vonden we een restaurantje wat er wel een beetje leuk uitzag: “Meson Kiko” heette het… 😉 Nou het was dus idd en prima tentje met een hele vlotte en razendsnelle obert. Tapas voor 11 man was de opdracht, maar toen 2 rondjes met tapas geserveerd – en niet eens helemaal verobert – waren zaten we allemaal eigenlijk allemaal al nokkie-nokkie. Toen heeft Bart maar even gezegd dat het genoeg was, tenminste… Dat was de bedoeling. Toen na een kwartier nog een ronde doorkwam en 10 minuten nog een was wel duidelijk dat afbestelling niet helemaal goed doorgekomen was. :-

Uiteindelijk was het dan toch klaar en na en heerlijk toetje en nog een gratis borrelt gingen we volgevreten en na-boerend weer noar de finka. Het was weer een pr8ige dag ondanks at we niet konden vliegen

HIER (een klein aantal van) de foto’s van vandaag.

<-  Vorige  Volgende  ->