• 06okt

  Grand brulléé bij Belvedère

  Weblog No Comments

  Tja… Wah moeij dervan zegguh… Tis weer skitterrond weer…. De bovenwind is langzaam aan het afzakken en de modellen spreken niet dezelfde taal. De een zegt dat het weer best hard waait op 3000 meter, en de andere heeft het over 10 km/uur.. Nou ja we zouden het gaan zien. We begonnen in ieder geval op de skipiste va Belvedère voor een massa-start. Altijd leuk. En wat nog leuker was: een aantal van ons vond ochtendthermiek en kon mooi omhoog draaien. Rond 2200 meter werd het wel wat onrustig in de lucht en met de harde wind waarschuwing in het achterhoofd hebben we het daar maar bij gelaten.

  

  De groep van deze week

  Daarna de boel inpakken en nu helemaal omhoog tot op de kam van Belvedère. Daar kwam aan de ZO kant warme thermiek-wind omhoog, en aan de NW kant koude meteo wind… We hebben even relaxed gedaan en zijn toen aan de NW-kant gestart. Job als eerste, maar die stak rechtdoor richting Campitello en vond onderweg niks. Ik ging als tweede en met de warme thermiekwind in het achterhoofd, ben ik na m’n start links om Belvedère heen gevlogen en daar ging het as een raket omhoog. Voor ik het wist zat ik op 3000 meter. Ik heb nog overwogen om te proberen boven de Marmolada te komen, maar dat leek me niet verstandig. Te meer omdat het best turbi was op 3000 meter. Ik heb de kam ietsje afgevlogen richting oost en ben toen het dal van Arabba ingestoken. Dit met de wetenschap dat dit dus de laatste vlucht zou worden van vandaag, maar ik was al niet te fit vandaag (het was errug gezellig gisteren) en ik vond het wel best zo. Ik zag dat de vlaggen bij het hotel verkeerd stonden voor dit uur, want ze wapperden alsof de wind uit ZO kwam, maar dat kon onmogelijk. Dat zal wel met die noordenwind te maken hebben. In ieder geval maakte dat het landen op de schuine helling bij het Hotel wel lastig. Maar goed, het is me uiteindelijk wel redelijk gelukt 🙂

   

  

  De massa-start

  Nadat ik de boel heb ontrafeld (lijnen vielen bij de landing over een rozebottelstruik) en ingepakt op de parkeerplaats van het hotel ben ik lekker op m’n balkon in het zonnetje gaan zitten. Wat eten, zonnen, schoonheidslaapje etc. etc. Ronde een uur of vier ben ik onder de douche gesprongen en daarna op het terras buiten gaan webloggen en foto- en videomateriaal bekijken. De rest van de groep heeft ook leuk kunnen vliegen. Ze zijn na de eerste keer Belvedère nog naar de Sellapas gereden omdat de indruk ontstond dat het harder ging waaien. Maar dat was niet het geval; het was bijna windstil aldaar. Toen zijn ze nog maar weer naar Belvedère gereden en daar heeft iedereen weer kunnen vliegen. Bennie heeft ook mooi gevlogen en is boven het Hotel geland.
  HIER weer een zooi foto’s

• 05okt

  Soaren in Revine Lago

  Weblog No Comments

  Het is weer skitterrond weer vandaag als we de luiken open slaan. Maar ook vandaag waait het bovenin te hard. Dus heeft Ayke even met de Duitse vliegclub Bluesky overlegd en het lijkt in de omgeving van Belluno beter… Tenminste, qua wind… Want het is daar wel bewolkt en kans op een spat regen vanaf 15:00… We gaan naar de vliegstek Revine Lago – iets zuidelijker dan het dal van Belluno – waar we wellicht kunnen soaren.

  

  Stefke in de lucht

  Na het ontbijt zijn we in de busjes gestapt en zijn we 2 uur door elkaar geschud. Ayke ging zo hard dat er rook onder de spatborden vandaan kwam toen we voor een stoplicht stonden… Er is daarna maar iets meer op de motor afgeremd ;-). Eenmaal aangekomen bij Revine Lago hebben we de landing bekeken en zijn we omhoog gereden. Het was helemaal bewolkt en de wolkenbasis was laag. We krabden ons af en toe wel achter het oor omdat het in Arabba en omgeving vandaag stralend weer zou blijven… Maar achteraf waren we er wel blij mee want we hebben heerlijk kunnen soaren en in Arabba was het niet vliegbaar.

  Toen iedereen weer geland was (door uitzakken of kouwe klauwen) zijn we naar een andere startplek gereden: Rifugio Dolada. Dat is in het dal van Belluno. Daar hebben we de landing opgezocht en zijn daarna omhoog gereden. Maar eenmaal boven trok de startplek helemaal dicht en hadden we geen grondzicht meer. Vervolgens zakte de wolkenbasis alleen maar en begon het zelfs te miezeren. We zijn toen maar weer terug gegaan naar Arabba.

  

  Gorilla’s in de mist

  ’s Avonds zijn we naar de Pizzeria gegaan en hebben de “Pizza-carrousel” maar weer geütiliseerd… Dat betekent dat er ieder kwartier 6 gesneden Pizza’s worden binnen gebracht. Erg lekkert en heul gezellig! Mede door de 20 borrelglaasjes en 4 verschillende flessen Grappa die op tafel werd gezet, werd het nog gezelliger en werden sommige gasten naar een andere hoek van het etablissement verhuisd door het personeel.
  HIER de plaogies van vandoage…

• 04okt

  Harde wind: Wandelen, soaren en cultuâh snuivuh

  Weblog No Comments

  Vandaag weer skitterrond weer maarrr…. Te harde winde uit de verkeerde hoek. Ook dit was verwacht maar we zijn na het ontbijt toch nog even op de lage Belvedère start gaan kijken. En daar bleek al gauw dat het niet verstandig was om te gaan vliegen, want de wind was daar al best aanwezig en al vlagerig. En dat klopt niet voor dit tijdstip…

  Gelukkig waren er gisteren al uitgebreide wandelplannen gemaakt zodat we meteen op de Pordoipas uit konden stappen en onmiddelijk aan onze monstertocht konden beginnen. Weg zijn op de Pordoipas linksom de pukkel richting Belvedère gelopen en toen linksaf over de kam. Sommigen zijn echt over de kam gelopen met veel steig- en daalwerk, en anderen hebben – daar waar mogelijk – de route aan de zuidkant genomen in de luwte en in de zon en wat meer horizontaal.

  We zijn helemaal tot aan het skistation “Porta Vescova” recht tegenover Arabba gelopen, en vanaf daar de route naar beneden gevolgd (900 meter afdalen!). Onderweg hebben we ook nog vers-gezette koffie gekregen van Steven boven op een hoge pukkel. Hij had z’n brander meegenomen en filterkoffie 🙂 En boven Arabba hebben we nog veel Mormeltieren gezien en een kudde Gemsen (zie foto’s). Erg gaaf!

  Er is ook nog een kleine afvaardiging naar de Sellapas gereden om te soaren aan de noordkant als het mogelijk was. En in het begin was de wind echt te hard, maar later werd ie toch vliegbaar en hebben Marco, Ayke en Mischa wat kunnen doen. Job heeft uiteindelijk niet gevlogen maar wel lekker gegroundhandled… Ook is er een kluppie naar de gangenstelsels uit de eerste wereldoorlog gegaan.

  Bennie, Pieter en ik waren rond 16:30 weer terug bij het hotel, en toen kwamen toevallig ook de 2 busjes terug. De rest van de wandelaars hadden wat meer tijd nodig, maar die hebben ook wat meer klimwerk gedaan. Wij hebben op het terras van het Hotel als eerste de oververhitte wandelschoenen uitgedaan en hebben toen onmiddellijk een welverdiende Große Weissen besteld die er in ging als Ketelappert… Totaal hebben we zo’n 15 km gelopen en behoorlijk wat klimwerk- maar nog meer daalwerk gedaan. En dat was geen sinecure…
  HIER onmeunig veul foto’s van een skitterronde dag.

« Previous Entries   Next Entries »